दुःख

दुःखाची तीव्रता वाढली कि 

ते प्रयन्तांना हाक देते 

प्रयन्तानानी यत्नांचा जोर 

लावला कि सुख धावतच येते 

दुःख कधी कधी दुःखाला कंटाळते 

आणि म्हणूनच ते माणसाच्या आतील आवाजाला उठवते 

ढवळून , पेटवून काढत सार 

उलथापालथ करून मोडून टाकत सार 

आणि देत ढकलून एका टोक पर्यंत नेऊन 

स्वतःला सावरण्यासाठी , स्वतःला घवडण्यासाठी 

स्वतःच्या सीमा , कक्षा रुंदावण्यासाठी 

म्हणूनच म्हणतात बहुतेक :

जब अंधेरा घना हो , समजलो सबेरा नजदिक है । 

गौरी