mazionjal

सोमवार, २३ डिसेंबर, २०१९

what to do, want to do, something something ...

आज पासून शाळेला सुट्टी we are getting
what to do, want to do, something something ...

आई म्हणते camping comping
बाबा म्हणतात reading reading
आम्हाला तर खेळायचे बॅट  अँड balling
what to do, want to do, something something ...

शाळे पासून थोडे दिवस मिळालाय ब्रेक
वही नाही, पुस्तक नाही, नुसतं gaming gaming
टीचरानी दिलाय होमवर्क , we are ignoring ignoring
तो सोडून what to do, want to do, something something ...

बाबा ऑफिस आई busy in Cooking  Cooking
ताई सुरु  फोन वर chatting chatting
आजी करत असते सतत chanting chanting
प्रश्न मला पडतो एकच what to do, want to do, something something ...



Gauri Ekbote


मंगळवार, १ ऑक्टोबर, २०१९

तुझ्यासाठी ....




आपण खूप म्हणतो कि असं काही नसत हो...  हे फक्त पुस्तकात  किंवा सिनेमातच होत ,
खरं आयुष्य खूप वेगळं असत , किती त्रास असतो , हे मनोरंजना साठी ठीक   आहे वैगरे वैगरे ....
पण आज हि अशी माणसं आहेत कि जी खूप ,,, अतिशय प्रामाणिक असतात , आपली मत आपले संस्कार जीवापाड जपतात .
एखाद्याच मन मोडणं त्यांना लवकर नाही जमत , आणि जेव्हा अशी व्यक्ती प्रेमात पडते तेव्हा .... तेव्हा ते अगदी जीव ओतून , मनाच्या अगदी खोल तळा पासून बाहेर पर्यंत प्रेम करतात ,प्रेमात  झोकून देणं म्हणजे काय हे ह्यांना पाहिल्यावरच लक्षात येत , प्रेमात आंधळे नाही पण वेडे नक्की होतात . त्या व्यक्ती साठी वाट्टेल ते ... वाट्टेल तेव्हा काही हि करू शकतात ... हो ना ..... असाच आहे सुजय .  सुजय साधा सरळ ,प्रेमळ आणि तेवढाच रांगडा . उंची ने ६फूट, निळे डोळे  , पिळदार शरीरयष्टी ,सावळा वर्ण , आणि कायम बेअर्ड style change कधी  बोल्ड beard style , कधी full Beard , कधी cool Beard style , तर कधी teenagers style , कोणतीही style त्याला इतकी सूट होई कि ती त्याच्या साठीच तयार केली असं वाटे ,त्याला बघताच एकही मुलगी परत  वळून बघणार नाही असं शक्यच नाही , मुलींच्या स्वप्नातला tall , Dark , handsome charming असा होता. त्याच  हे stylish राहणं ,stylish वागणं एक  impression सोडून जायच, एकदा कोणाला भेटल्यावर त्याला कोणी विसरूच शकत नव्हतं .मुली तर फिदा होत्याच त्याच्यावर.

आई वडील मोठा भाऊ , एक बहीण आणि सुजय असं हे पंचकोनी कुटुंब , पंचकोनात जसा एक कोन थोडा लांब असतो तसा सुजय होता घरात सगळ्यात वेगळा , अतिशय stylish पण तितकाच समंजस, अतिशय आगाऊ पण तितकाच शांत, नुकतंच मास्टर डिग्री संपवून त्याला जॉब लागलं होता , त्यामुळे घरातले आणि तो स्वतः खूप खुश होते , सुजय मुळातच हुशार त्याच्या हुशारी मुळे , त्याच्या हजार जबाबी पणा  मुळेच त्याच्या HR ने त्याला पहिल्याच  मीटिंग मध्ये ऑफर लेटर दिल होत ,  पगार पण चांगला होता . मग काय कॉलेज आणि ते संपत नाही तोच छानसा जॉब सगळं कस मस्त चाललं होत आणि ठरल्या प्रमाणे होत होत. ऑफिस मध्ये सुद्धा तो खूप लवकर रुळला .

ऑफिस मध्ये सुनंदा हि त्याची Colleague , सुजय आणि सुनंदा एकाच दिवशी ऑफिस जॉईन केलेलं . सुनंदा हि मुंबई ची पण जॉब मुळे  ती बंगलोर ला शिफ्ट झालेली , ती एका private  Girls Hostel ला राहत होती सुनंदा हि  हुशार , देखणी, महत्वकांक्षी मुलगी कुठल्याही मुलाला बघितल्यावर नक्की वाटेल “काय सुंदर मुलगी” आहे अगदी अशी.  अतिशय stylish आणि तितकीच हुशार . एकाच प्रोजेक्ट वर एकाच दिवशी ती दोघे appoint  झालेली , दोघेही स्वभावाने , वागण्या बोलण्याने , आवडी निवडी हि same . ह्या मुळे हळू हळू त्यांची मैत्री झाली , रोज च्या भेटीगांठीं मुळे मैत्री वाढत जाऊन घट्ट झाली. दोन वर्ष केव्हा संपले हे कळलं पण नाही.

ऑफिस ला आता workload  हि वाढला होता पण सुनंदा बरोबर असली कि वेळ कसा जाई हे सुजयला कळत नसे . सुजय ला सुनंदा आसपास असली कि आवडे , सुनंदा हि त्याच्या बरोबर  मिळून मिसळून वागत होती,  ह्या दोन वर्षात मैत्री इतकी घट्ट झाली कि
सुनंदा सुजय च्या घरी पण येऊ जाऊ लागली ,थोड्याच दिवसात ती घरातीलच आहे इतकी रुळली होती.  सुजय ला सुनंदा आवडू लागली , तो  तिच्या मनमोकळ्या स्वभावामुळे  तिच्या प्रेमातच पडला, तिची ऑफिस मध्ये काम करण्याची पद्धत , कामाच्या बाबतीत पद्धतशीरपणा , सगळ्यांशी मिळून मिसळून बोलणं , सुजय ला आवडू लागलं ,  सुजय सुनंदाच्या मोकळ्या स्वभावला प्रेम समजू लागला , आणि तिच्या प्रेमात आकंठ बुडाला . ऑफिसला ती दोघे बरोबर जात ,  तो तिला तिच्या हॉस्टेल वरून pick करत असे .आणि संध्याकाळी सोडत असे . संध्याकाळी कधी कधी पाणीपुरी पार्टी , भेळ पार्टी तर कधी कट्ट्यावर गप्पा रंगत . सुजय साठी खूप मस्त मोरपंखी दिवस होते ते. पण ह्या दोन वर्षात  सुजय ची तिला विचारायची हिम्मत नाही झाली , ती कदाचित नाही बोलली तर ... ह्या विचारानेच तो शब्द ओठात गोठवत.

आता दोघांना हि ह्या कंपनी मध्ये दोन वर्ष झाली , सुनंदा ला मुंबई ला चांगल्या पगाराची ऑफर आली आणि ती तिने accept हि केली , एकतर ऑफर hometown ची होती दुसरं म्हणजे  पगार आणि पोस्ट पण चांगली होती  खूप आनंदात होती , सुजय मात्र हिरमुसला आता ती रोज नाही भेटणार ह्या विचारानेच त्याला काय करावं काही सुचत नव्हतं    पण सुनंदा साठी आकाश ठेंगण होत , ती खूप उत्साहात होती . , आज सुजय ने ठरवलं,  आज सुनंदाला सगळं मनमोकळं करून सांगायचं ... संध्याकाळी जाताना त्याने गाडी एका कॉफी शॉप जवळ थांबली थोडावेळ बसुयात .. दोघांनी कॉफी घेतली , सुरुवात कुठून करावी हे त्याला समजत नव्हतं ... पण आज तिला सांगायचंच त्याने ठरवलं  आणि सुनंदाचा हातात हात घेऊन “सुनंदा माझं खरंच खूप प्रेम आहे तुझ्यावर नको ना जाऊ मला सोडून ,,, काय वाईट आहे ह्या नौकरीत…. खूप छान संसार होईल आपला.  थांब ना…. नको जाऊ मला सोडून . खूप खूप प्रेम करतो मी तुझ्यावर तुला कधीच अंतर नाही देणार , तुझ्या सगळ्या इच्छा पूर्ण करेल , खूप सुखात ठेवेल तुला .. थांब ना माझ्या साठी .”  सुनंदा हे ऐकून सुन्नच झाली काय बोलावं तिला कळत नव्हतं , हा असं काय बोलतो आहे , कस react  व्हावं तिला समजत नव्हतं .

सुनंदा एक करिअर oriented मुलगी  , तिची स्वतः ची खूप मोठ्ठी स्वप्न होती , खूप पैसे कमवायचे , नवीन नवीन देश बघायचे, लग्न वैगरे ह्यावर तिचा विश्वास नव्हता . लग्न म्हणजे तडजोड, लग्न म्हणजे सर्वसामान्य बाब, आणि लग्न कधी हि करू शकतो त्याला वयाची अट  नाही , एवढ्या लवकर लग्न वैगरे म्हणजे खूपच होत , लग्न केलं म्हनजे बांधिलकी आली आणि ती आत्ता  तिला नको होती . आणि लग्न करायचाच तर settle person   बरोबर असं तिने पक्क ठरवलं होत . सुजय ला तिने नीट समजावून सांगितलं कि ह्या पगारात माझी कुठली स्वप्न पूर्ण होतील आणि मी जर खुश नाही राहू शकले तर तू पण कसा आनंदी राहशील . त्यातून तुझं  च घर म्हणजे जॉईन फॅमिली आई वडील मोठा भाऊ , एक बहीण  असं एकत्र कुटुंब नको कारण अनेक माणसं एकत्र आल्याने मतमतांतरे होऊन वाद होऊ शकतात. मला अजून खूप फिरायचं जग बघायचंय लग्नाच्या बंधनात अडकून नाही बसायचं . तू सुद्धा तुझ्या करिअर कडे लक्ष दे असच काही सांगून तिने तिचा नकार सुजय ला सांगून निघून गेली .

सुजय कितीतरी वेळ तिथेच सुन्न होऊन बसला होता , दोन तीन तासाने तो भानावर आला . आणि तसाच घरी निघाला . आज त्याला काहीच सुचत नव्हतं . सुनंदा बरोबर घालवले एक एक क्षण तो आठवत होता ... आणि मला एकदा सुद्धा का नाही समजलं कि तीच माझ्यावर प्रेम नाही .... किती मी वाहवत गेलो .. सगळंच जग त्याला स्तब्ध झाल्या सारखं झालं होत . खूप रडला त्या दिवशी  . घरी पोहोचल्यावर तो काही हि न बोलता सरळ त्याच्या रूम मध्ये निघून गेला , जेवायला सुद्धा नाही आला . आई ला वाटलं काम जास्त असेल दमला असेल म्हणून कुणी त्याला disturb नाही केलं  .

दुसऱ्या दिवशी सुजय ऑफिस ला पण नाही गेला .. बर नाही म्हणून घरीच होता रूम च्या बाहेर पण नाही आला . त्याच्या दादाला थोडा अंदाज आला काय झालं असावं पण नक्की काय झालय म्हणून तो सुजय च्या रूम मध्ये आला . सुजय काय झालय कालपासून पाहतोय तू शांत दिसतोस जेवलास पण नाही ,, खूप काम होत का ? कि ताप  आलाय ….बघू ? हे शब्द ऐकताच  सुजय दादाच्या कुशीत शिरून हुंदके देऊन रडू लागला दादाने त्याला मनसोक्त रडू दिल थोडा शांत झाल्यावर सुजय ने झालेला प्रकार दादाला सांगितलं . दादाने सुजय ची समजूत काढली , त्याला समजावलं अरे हे असं होत, सगळ्यांना सगळंच मिळत अस नाही , कधी कधी न मिळालेलंच बर  असं हि असत  . आणि सुनंदा म्हणते ते देखील खरं आहे अजून वय तरी काय तुमचं , करिअर कडे लक्ष द्यायलाच हवं ….अरे हे च तर वय आहे पुढे जायचं , जग बघायचं , ह्याच वयात तू जे करू शकशील ते कर , ह्या एका नकारला  तू positively घे , इतका सक्षम हो कि सुनंदाला आपण ह्याला नकार का दिला ह्याचा विचार करावा लागेल . आणि सुजय मी तुला लहानपणा पासून ओळखतो  तू हे challenge  नक्की पूर्ण करशील ह्याची मला खात्री आहे . रडणं सोड तिझ्यासाठी , उघड्या डोळ्याने या दुनिये कडे पाहा. तू हुशार आणि सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे तू handsome  आहे,, हो ना , अरे किती तरी मुली तुझ्या कडे मागे वळून बघतात ...  तुला तर कुठलाही style शोभून दिसत पण  अशा handsome  ला असं रडणं नाही शोभून दिसत . आणि आई म्हणते ना कि तू वेगळा आहेस , समजूतदार आहेस , तिचा श्रावणबाळ आहेस मग आई साठी हे असं रडणं थांबावं . असं रडत कुढत नको बसू ,उठ ऑफिस ला जा . आणि मस्त एक गिफ्ट घेऊन सुनंदाला दे आणि आनंदाने तिला निरोप दे . उठ फ्रेश हो ... आणि जा ऑफिस ला after all  Duty is Beautiful my boy . let’s back to work . ह्या अश्या छोट्या गोष्टींमुळे रडत नाही बसायचं तर हि एक आपल्याला मिळालेली शिकवून धडा आहे आयुष्याकडून असं समजायचं आणि पुढे अजून जोमाने नवीन सुरुवात करायची मग बघ तुझी गाडी कशी एक्सप्रेस way वर धावते . 

सुजय ला दादाच्या ह्या बोलण्याने हुरूप आला , तो ऑफिसला जायला तयार झाला , ऑफिस ला हि तो जस काही झालाच नाही असं वागत होता , पण मनात अजूनही वाटत होत कि सुनंदाने थांबावं माझ्या साठी , धावत येऊन म्हणावं....  नाही जात मी ,,, थांबते फक्त आणि फक्त तुझ्यासाठी . पण सुनंदाचा मूड काही वेगळाच होता, ती खूपच खुश होती आज सुनंदाचा शेवटचा दिवस होता ऑफिस मध्ये तिने एक छोटी party organised केली होती सगळ्या ना तिने invite केलेलं.   सुजय नाही गेला . तिच्या ते लक्षत आलं पण  तिने ते जास्त मनावर न घेता ती मुंबई shift झाली .

पहिले २ महिने सुजय ला खूप जड गेले त्याला सुनंदा ची खूप सवय झाली होती .. पण त्याने मनाशी ठरवलं होत कि त्याच प्रेम हे खूप निर्मळ होत . त्याने ते अगदी मनाच्या तळा पासून केलं होत . सुनंदाला ते नाही सजमजु शकलं ह्यात आपला तर नाही ना दोष . आणि ते माझं होत तर मी ते तिच्यावर का लादू  , ती एक खूप सुंदर आठवण आहे . हि तो कायम त्याच्या मनाच्या कपाटात खूप खाली तळाला जपून ठेवणार होता . एका सुगंधी अत्तराच्या कुपी सारखी . आणि एकांतात ती सुगंधी कुपी उघडून त्याचा मोहक सुगंध अनुभवायचा आणि परत तिला त्या कपाटात व्यवस्थित झाकून परत ठेऊन द्यायचं. वास आणि सुगंध आपल्या मनाच्या कल्पना आहेत...समोरच्याविषयी आपली भावना महत्वाची... चांगली भावना असेल तर सुगंधच सुगंध . सुजय न ते अत्तर खूप छान जपून ठेवलय त्याच्या मनाच्या एका कोपऱ्यात , कधीतरी आठवण आल्यावर ती कुपी उघडून त्या सुगंधात तो धुंद नाहून घेतो आणि परत फ्रेश मूड ने रोजच्या कामाला सुरुवात करतो


Gauri Ekbote


मंगळवार, २ जुलै, २०१९

गोपिका


अजूनही आठवत तुझे ते कुरळे केस , शांत दोहा सारखे निळेशार डोळे , अगम्य निळा वर्ण , तू हसलास कि तुझा तो थोडा तिरका दात मोहून घ्यायचा सगळ्यांचं लक्ष , तुझा तो मोहक चेहरा,  त्यावरच हसू आणि हसताना तुझ्या डाव्या गालावर पडलेली ती खळी अजूनही आठवते मला ... किती वेड लावलं होतस तू सगळ्यांना ... मोहून च टाकलं होत .... कोणती जादू होती तुझ्या कडे कि तुला बघितलं कि सगळं भानच विसरून जायचो आम्ही . कितीदा तरी मी तुझ्या घरी आले होते तुझ्या खोड्या सांगायला पण ...... पण तू   समोर यायचास आणि सगळं विसरून जायचे ,,,, अजूनही प्रश्न पडतो तूला कस कळायचं कि मी तुझ्या बद्दल सांगायला येणार ते ?
तो दिवस तर अजूनही तसाच स्पष्ट आठवतो ज्या दिवशी तू आम्हाला सोडून निघाला होतास ...जाता - जाता आपण भेटलो होतो त्याच तुझ्या आवडत्या पारिजातकाच्या झाडा जवळ आणि  मला बोलला होतास ना कि मी परत येईल तुला भेटायला .... बघ ना अजून तुझी वाट बघते आहे, मला माहित आहे तू तुझं वचन पाळतोस तू नक्की येशील मला भेटायला ... गेले कितीतरी युग मी  रात्री  झोपले सुद्धा नाही ह्याच विचाराने कि तू येशील आणि मला झोपेत कळणार च नाही ....
 ये रे आता लवकर ,,,

मंगळवार, २५ जून, २०१९

एक स्वप्न


असं म्हणतात आपण जे दिवस भर अनुभवतो, वाचतो पाहतो तेच  आपल्याला स्वप्नात दिसत , पण काल हे मी चक्क अनुभवलं
मयु चा दुसऱ्या दिवशी SST  चा म्हणजे इतिहासाची क्लास टेस्ट होती .. so  आम्ही अभ्यास करत होतो, lesson  म्हणजे धडा ... तो  होता १८५७ चा उठाव ,
तो का झाला , त्याची  कारण आणि तो कसा दाबला गेला किंवा पूर्णत्वाला कसा नाही गेला ह्याची कारण होती ...  अभ्यास झाला जेवण झालं आणि झोपलो .

अन जाग आली ती एका सैन्याच्या तुकडीत च ,,, थोडं विचित्र च वाटलं... सगळी कडे बघितलं आणि शेजारून जाणाऱ्या एकाला थांबवला आणि विचारलं कि आजची तारीख काय ... वेड्यातच काढलं त्याने ... परत त्याला दंडाला धरलं आणि हूल देत विचारलं मग तो बोलला कि २८ मार्च .... मी ओरडलो च अरे पूर्ण सांग साला सकट.... मग  तो बोलला २८ मार्च १८५७ ...... मग लक्षात आलं अरे आपण इतिहासात जवळ जवळ १६२ वर्ष मागे आलोय आणि हा १८५७ चा मार्च महिना आहे ...... ओह्ह्ह्ह ..... थोडा वेळ हादरल्या सारखं झालं पण नंतर  भारीच वाटलं. आणि लक्षात आलं आपण आत्ताच जर मंगल पांडे ला शोधलं आणि सगळं अगदी सगळं जे काल मयू कडून घोकून घेतलं ते त्यालाही सांगितलं तर .... तर कदाचित इतिहास काहीतरी वेगळाच होईल ... हे युद्ध देशभर होईल ,,, आणि आणि इथेच गोरा साहेब पळून जाईल आणि पुढची पिढी काही तरी नवा अजून सुंदर इतिहास घडवेल ..... कसला भारावून गेलो होतो मी ....आणि …..तेवढ्यात कोणीतरी पाठीवर थाप मारली मागे वळून बघितलं तर , एक उंच पुरा  , पिळदार मिशीचा माणूस होता ... कोण रे तू ? त्याला का अडवलं ? आणि तारीख का विचारत होता त्याला ? मी घाबरतच बोललो मी ... मी ... बस कळलं जास्त आवाज  नाही पाहिजे काय ... आणि कापड काय असे घातले  ... कुठून आला रे ? इथं काय करतोय ? सायबा न काय हेरगिरी करायला पाठवलं कि काय तुला ? .. मी घाबरतच उत्तरलो मी .... मी २०१९ मधून आलोय ... माहित नाही कसा आलो ... आणि एकदमच एक हश्या झाला सगळी कडे .... तो बोलला भविष्यातून आलाय .. हा हा ..... काय रे सकाळी सकाळी घेतली कि ... जास्त चढली .... मी बोललो अहो नाही मलाच कळत नाही मी कसा आलो पण मी तुम्हला काही आता घडणाऱ्या गोष्टी सांगू शकतो बघा खऱ्या झाल्या तर ठेवा विश्वास... पण मी तुम्हाला खूप मदत करू शकेल , झाला तर फायदाच होईल तुमहाला .... आणि एक विचारू का .... तुम्ही ... मी पुस्तकात बघितलेल्या फोटो प्रमाणे ... तुम्ही मंगल पांडे ....ते च का ? .....

तो बोलला "ए .. जास्त बोलतो रे तू ..... ओळखतो कसा रे मला ..... मला तर नक्की तू हेर च वाटतो " ह्यावरून माझ्या एक लक्षत आलं कि मी ज्यांच्याशी बोलत होतो ते नक्की साक्षात मंगल पांडे च आहे ... मग थोडी हिम्मत आली ...आणि मग मात्र माझी देशभक्ती जागी झाली ,... मी पण मग त्यांना सांगितलं बघा मी तुम्हाला एक गोष्ट सांगतो इंग्रज सरकारने एक नवी बंदूक introduce  केली आहे बरोबर ... म्हणजे नवी बंदूक तुम्हाला सैन्याला दिली आहे चालवायला ..पण त्यात भरावयाचे जे Cartridge ... म्हणजे काडतूस आहे त्याला  गायीच्या वा डुक्कराच्या चरबीत बुडवलेली असत. हे ऐकून तो जाम चिडलाच आणि माझी कॉलर च धरली ... मी बोललो अरे हो हे खरं आहे वाटलं च तर तू check कर ,,,, तपासून बघ ... तो मला इथेच थांब ... हालयच नाही ,,,, आलोच मी " असं बोलून तो गेला ... आणि मी तिथेच एका झाडा खाली बसलो ,,, जवळ जवळ अर्ध्या तासाने  तो लांबून येताना  दिसला आणि काहीतरी खूप कर्र्श्श काना जवळ वाजलं .. खडबडून जागाच झालो ......
मग लक्षात आलं कि हे एक स्वप्न होत


मंगळवार, ७ मे, २०१९

मोहिनी ऋतू



पायरव येता तुझी सारा आसमंत खुले
पहिल्या पावसाच्या सरीने ,
शहारती  झाड , वेली, फुले .

धुंद मातीचा सुवास
इंद्रधनूची कमान
दाटलेल्या आभाळातून
शामल मेघांचा वर्षाव ,

सरीवर सर
कधी हलका फुलका शिडकाव
खट्याळ अश्या ह्या पावसाचा
कधी मुसळधार वर्षांव

न्हाऊन निघते धरा
ओलीचिंब डोंगर दरी
पावसाळी ह्या ऋतूची
पाना पाना ला मोहिनी